umowy długoterminowe

Sejm przyjął zmiany dot. waloryzacji umów o zamówienie publiczne.

Aktualności, Zamówienia w praktyce, , , , Możliwość komentowania Sejm przyjął zmiany dot. waloryzacji umów o zamówienie publiczne. została wyłączona

25 czerwca 2015 r. Sejm przyjął nowelizację przepisów regulujących instytucję waloryzacji umów o zamówienie publicznie – rozwiewając wątpliwości dotyczące zakresu czasowego negocjacji wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, jeśli ulegnie ono zmianie.

Wielokrotnie już na Portalu pisaliśmy o waloryzacji ww. umów, omawiając znowelizowane przepisy, a także wskazując najważniejsze orzeczenia związane z tym zagadnieniem. Zachęcamy do zapoznania się z wcześniejszymi wpisami.

W aktualnym stanie prawnym, gdy dojdzie do zmiany przepisów dotyczących m.in. wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, strona umowy może zgłosić wniosek o waloryzację wynagrodzenia. Przepis regulujący tę kwestię brzmi następująco: „(…) jeżeli zmiany te będą miały wpływ na koszty wykonania przez wykonawcę zamówienia publicznego, wynikającego z zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy umowy zawartej na okres dłuższy niż 12 miesięcy, każda ze stron umowy, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie przepisów dokonujących tych zmian, może zwrócić się do drugiej strony o przeprowadzenie negocjacji w sprawie odpowiedniej zmiany wynagrodzenia.” (art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych)

Zmiana była konieczna, ponieważ aktualny zapis wzbudza wątpliwości interpretacyjne. Mogłoby bowiem dojść do sytuacji w której jedna ze stron odmówi negocjacji, ponieważ jej zdaniem można je wszcząć dopiero z terminem wejścia w życie ustawy zmieniającej wysokość minimalnego wynagrodzenia i strony mają możliwość prowadzenia rokowań przez okres kolejnych 30 dni. Natomiast według nowelizacji rozpoczęcie negocjacji ws. wynagrodzenia będzie możliwe już wcześniej, gdy tylko zostaną opublikowane stosowne przepisy.

Zgodnie z ustawą z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw, strona będzie mogła złożyć taki wniosek o negocjacje wcześniej, a mianowicie „w terminie od dnia opublikowania przepisów dokonujących tych zmian do 30 dnia od dnia ich wejścia w życie (…). Zmiana umowy na podstawie ustaleń negocjacyjnych może nastąpić po wejściu w życie przepisów będących przyczyną waloryzacji.”.

Jest to kolejne udogodnienie dla wykonawców i należy pozytywnie ocenić nowelizację przepisów jeszcze przed terminem ustalenia wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę na 2016 r. Zgodnie z ustawą o minimalnym wynagrodzeniu za pracę partnerzy społeczni (tzw. Komisja Trójstronna) mają czas do 15 lipca, by uzgodnić pomiędzy sobą wysokość tej stawki na kolejny rok. Jeśli jednak im się to nie uda, wówczas rząd – do 15 września – ustala wysokość minimalnego wynagrodzenia w drodze rozporządzenia (tak dzieje się zazwyczaj). Nowa stawka wynagrodzenia zaczyna obowiązywać od 1 stycznia kolejnego roku.

Jak wskazują autorzy projektu ww. nowelizacji (posłowie PO), wprowadzona zmiana ma również związek z oskładkowaniem umów zleceń (na podstawie nowelizacji ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, która zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2016 r.).

Autor: Anna Mathews, Kancelaria Wawrzynowicz i Wspólnicy Sp.k.

Waloryzacja wynagrodzenia w SIWZ i wzorach umowy – przegląd orzecznictwa na gruncie znowelizowanych przepisów PZP – część 3

Aktualności, Orzecznictwo, , , , , , Możliwość komentowania Waloryzacja wynagrodzenia w SIWZ i wzorach umowy – przegląd orzecznictwa na gruncie znowelizowanych przepisów PZP – część 3 została wyłączona

Wyrok KIO 346/15 z dnia 9 marca 2015 r.

Wyrok KIO 413/15 z dnia 16 marca 2015 r.

Ostatni artykuł z cyklu „Przegląd orzecznictwa na gruncie znowelizowanych przepisów PZP”, poświeciliśmy zagadnieniu waloryzacji wynagrodzenia w umowach zawartych na okres dłuższy niż 12 miesięcy. Obowiązek ten został wprowadzony nowelizacją PZP z 2014 r., poprzez dodanie nowego ust. 5 do art. 142 PZP. O instytucji waloryzacji pisaliśmy już na Portalu w artykule: „Waloryzacja wynagrodzenia w umowach długoterminowych”.

Zgodnie z art. 142 ust. 5 PZP umowa zawarta na okres dłuższy niż 12 miesięcy zawiera postanowienia o zasadach wprowadzania odpowiednich zmian wysokości wynagrodzenia należnego wykonawcy, w sytuacji gdy dojdzie do zmiany:

1)   stawki podatku VAT,

2)   wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę,

3)   zasad podlegania ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu lub wysokości stawki składki na te ubezpieczenia.

Choć samo wprowadzenie przepisu jest bardzo pozytywnie oceniane, w szczególności z uwagi na polepszenie sytuacji wykonawcy, to okazuje się, że w praktyce strony postępowania mają problem z jego właściwą interpretacją. Jak wynika z przytoczonego w dalszej części artykułu orzecznictwa – zamawiającym bardzo trudno jest tak sformułować zapisy SIWZ bądź wzory umów, aby jasno określić mechanizmy waloryzacji w razie zaistnienia którejkolwiek z przesłanek określonych w ww. przepisie.

W pierwszym z omawianych wyroków (KIO 346/15 z dnia 9 marca 2015 r.), Izba podała w uzasadnieniu, że „Sporne pomiędzy stronami postępowania odwoławczego jest rozumienie określenia „odpowiednie zmiany wysokości wynagrodzenia”. W ocenie odwołującego wyrażenie „odpowiednie” należy rozumieć jako „równe”, „odpowiadające” zmianom wprowadzonym przez właściwe regulacje prawne. Z kolei zamawiający twierdzi, iż z przepisu nie wynika, by wprowadzane zmiany wynagrodzenia wykonawcy były równe wysokościom zmian wskazanych stawek.” W sporze tym KIO przyznała rację odwołującemu, wyjaśniając przy tym, że „wymienione w art. 142 ust. 5 p.z.p. stawki podatku VAT, kwoty minimalnego wynagrodzenia oraz zasady i stawki obowiązujące w ubezpieczeniach społecznych i zdrowotnych są regulowane przez odpowiednie akty prawne o charakterze bezwzględnie obowiązującym. Oznacza to, że wykonawcy nie mają żadnego wpływu na ich wysokość i muszą je uwzględniać również przy kalkulowaniu ceny oferty. Dokonywanie w tym zakresie zmian przez ustawodawcę może zatem wpłynąć na koszt wykonania zamówienia przez wykonawcę. Celem wskazanego przepisu jest możliwość uniknięcia przez wykonawcę negatywnych dla niego skutków zmian legislacyjnych.”

KIO podkreśliła, że „odpowiednia zmiana” ww. warunków umowy oznacza zmianę „adekwatną”, „wynikającą wprost z zaistniałej zmiany przepisów prawa. Kwota o jaką zostanie zmienione wynagrodzenie nie powinna być ani niższa, ani wyższa niż to wynika ze zmiany przepisów prawa.”

Obowiązek waloryzacji umów aktualizuje się wówczas, gdy zmiany wymienione w art. 142 ust. 5 PZP będą miały wpływ na koszty wykonania zamówienia przez wykonawcę. To na wykonawcy spoczywa obowiązek wykazania zmiany kosztów wykonania zamówienia. W tym kontekście, w przedmiotowym postępowaniu, KIO nie przychyliła się do argumentacji odwołującego i nie uznała żądania „(…) nakazania zamawiającemu dokonywania zmian umowy we wskazanym wyżej zakresie jedynie na podstawie oświadczenia o wysokości dodatkowych kosztów wynikających z wprowadzenia zmian, o których mowa powyżej.”

Jak zatem powinno wykazać się zmianę warunków? W SIWZ zamawiający podał, że gdy dojdzie do zmiany m.in. wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę „Wykonawca może wystąpić do Zamawiającego z wnioskiem o zmianę wynagrodzenia, przedkładając odpowiednie dokumenty potwierdzające zasadność złożenia takiego wniosku. Wykonawca winien wykazać ponad wszelką wątpliwość, ze zaistniała zmiana ma bezpośredni wpływ na koszty wykonania zamówienia oraz określić stopień, w jakim wpłynie ona na wysokość wynagrodzenia.” KIO rozwiewając wszelkie wątpliwości orzekła, że „Wprowadzenie zapisu o waloryzacji wynagrodzenia jedynie na podstawie jego oświadczenia mogłoby prowadzić do bezpodstawnego podnoszenia wynagrodzenia wykonawcy.”

Poza tym, w sentencji omawianego wyroku, KIO zobowiązała zamawiającego do wykreślenia z wzoru umowy zawartej w SIWZ postanowienia o następującej treści: „W przypadku uznania przez Zamawiającego zasadności wprowadzenia zmian do umowy, Strony zobowiązują się pokryć nadwyżkę wynagrodzenia w równym stopniu (po 50 % udokumentowanej zmiany wysokości wynagrodzenia).” Jak argumentował odwołujący, nie ma w PZP żadnych podstaw prawnych dla takiego zapisu w SIWZ.

W odniesieniu do tej kwestii, w innym postępowaniu, zakończonym wyrokiem KIO 413/15 z dnia 16 marca 2015 r., Izba orzekła, że obciążenie kosztami zmian legislacyjnych spoczywa na zamawiającym. Zdaniem KIO taka była wola ustawodawcy przy wprowadzaniu art. 142 ust. 5 PZP. „W konsekwencji twierdzenia Zamawiającego o dopuszczalności rozłożenia na strony umowy mogących pojawić się w toku jej wykonywania dodatkowych kosztów związanych z zaistnieniem jednej z objętych dyspozycją komentowanego przepisu sytuacji świadczyć mogły o niezrozumieniu jego ratio legis.”

W omawianym wyroku KIO nakazała Zamawiającemu „wprowadzenie do treści wzoru umowy w sprawie zamówienia publicznego postanowień o zasadach wprowadzenia odpowiednich zmian wysokości wynagrodzenia należnego wykonawcy w przypadku zmiany wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę”. Celowo nie podano dokładnej treści tych postanowień, ponieważ, jak wskazano w uzasadnieniu orzeczenia zamawiający ma prawo samodzielnie określać treść i poziom szczegółowości ww. zasad. Dodatkowo Izba podkreśliła, że „Ze względu na konieczność zapewnienia stabilności stosunków gospodarczych przyjąć należy, że owe zasady powinny precyzować kwestię waloryzacji wynagrodzenia na tyle, żeby w toku realizacji umowy strony nie toczyły sporów w tym zakresie, bądź dopiero wówczas rzeczywiście ustalały stosowne zasady.”

Również i w tym orzeczeniu Izba zajęła podobne stanowisko dotyczące wykazania zmian warunków wynagradzania:  „Co istotne, art. 142 ust. 5 in fine Pzp zawiera zastrzeżenie, że przewidziane w umowie zasady znajdą zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy wypunktowane w nim zdarzenia będą miały wpływ na koszty wykonania zamówienia przez wykonawcę. Zdaniem Izby, opierając się na tym fragmencie przepisu, należy twierdzić o istnieniu spoczywającego na wykonawcy obowiązku wykazania zmiany kosztów wykonania zamówienia. Skoro bowiem regulacja ta uprzywilejowuje wykonawcę, to na nim spoczywa ciężar wykazania dopuszczalności skorzystania z jej dobrodziejstwa.”

KIO nie zgodziła się ze stanowiskiem Zamawiającego dotyczącym podjęcia przez strony negocjacji, jeśli dojdzie do np. zmiany wysokości minimalnego wynagrodzenia. Zamawiający uznał bowiem, że skoro w art. 4 ustawy nowelizującej PZP (ustawa z dnia 29 sierpnia 2014 r.) zawarto procedurę negocjacji w odniesieniu do umów na okres powyżej 12 miesięcy, zawartych przed dniem wejścia w życie zmian (tj. od dnia 19 października 2014 r.) analogicznie można również stosować ten tryb do umów zawieranych od końca października 2014 r. KIO przychyliła się do argumentacji Odwołującego który podał, że: „umowę zawieraną po dniu 19 października 2014 r. powinien cechować pewien automatyzm rozumiany w ten sposób, że o ile zaistnieje jedna z okoliczności z art. 142 ust. 5 pkt 1-3 PZP, to uruchomiona zostanie przewidziana w kontrakcie procedura waloryzacji wynagrodzenia, która przebieg będzie wg określonych w niej zasad.” Izba przestrzegła jednocześnie, że „W opisanym mechanizmie nie należy natomiast upatrywać uprawnienia do żądania przez wykonawcę automatycznego podwyższenia należnego wynagrodzenia, ponieważ – jak wspomniano – będzie to zależało od wykazania przez niego wpływu zmian ustawodawstwa na koszt wykonania zamówienia.”

Co ciekawe Izba pozytywnie oceniła inny mechanizm wprowadzony przez Zamawiającego w SIWZ, na gruncie art. 142 ust. 5 PZP, odnoszący się do zmian wynagrodzenia wykonawcy w przypadku zmiany stawki podatku VAT. Zamawiający określił, że „w razie zmiany obowiązującej stawki podatku wynagrodzenie umowne netto nie ulegnie zmianie, a jedynie zostanie do niego doliczony podatek w zmienionej wysokości.”

Autor: Anna Mathews, Kancelaria Wawrzynowicz & Wspólnicy Sp.k.

Czas trwania umowy w zamówieniach publicznych

Aktualności, Zamówienia w praktyce, , , , , Możliwość komentowania Czas trwania umowy w zamówieniach publicznych została wyłączona

W zamówieniach publicznych obowiązuje zasada zawierania umów na czas oznaczony, która wynika wprost z treści art. 142 PZP. Zamawiający może zawrzeć umowę na dowolny okres, byle by był on określony.

PZP nie ogranicza sposobu określenia terminu realizacji umowy – może być on wskazany za pomocą ilości dni / miesięcy lub lat, konkretnej daty, ale też przyszłego zdarzenia o charakterze pewnym. Termin ten musi być wskazany precyzyjnie już na etapie wszczęcia postępowania (w ogłoszeniu i w SIWZ), aby umożliwić wykonawcom złożenie porównywalnych ofert. Warto jednocześnie zwrócić uwagę, że termin realizacji zamówienia (a co za tym idzie, czas trwania umowy) może stanowić także kryterium oceny ofert, wówczas wykonawcy składając ofertę będą mieli pewność co do czasu trwania umowy, jeśli ich oferta zostanie wybrana jako najkorzystniejsza.

Zgodnie z wyrokiem KIO 2408/12: Z postanowień art. 142 i 143 Prawa zamówień publicznych wynika, że do essentialia negoti umowy o zamówienie publiczne należy określenie terminu realizacji zamówienia. Art. 36 ust. 1 pkt 4 i art. 41 pkt 6 ustawy wskazują, że termin wykonania zamówienia jest obligatoryjnym elementem tak ogłoszenia o zamówieniu publicznym jak i SIWZ. Określenie tego terminu ma bezpośrednie przełożenie na kalkulację ceny oferty, ma zatem wpływ na porównywalność złożonych ofert. Termin może być także elementem konkurencyjnym pomiędzy wykonawcami, w sytuacji, gdy stanowi kryterium oceny ofert. Termin wykonania zamówienia ma zatem istotne znaczenie dla sporządzenia oferty, musi być zatem określony w sposób pozwalający wykonawcom określić minimalny i maksymalny czasookres trwania przyszłej umowy w normalnym toku jej realizacji.

Szczególna regulacja dotyczy świadczeń okresowych lub ciągłych, dla których co do zasady umowa nie może trwać dłużej niż 4 lata, chyba że zachodzi jedna z poniższych przesłanek:

  1. wykonanie zamówienia w dłuższym okresie spowoduje oszczędności kosztów realizacji zamówienia w stosunku do okresu czteroletniego,
  2. jest to uzasadnione zdolnościami płatniczymi zamawiającego,
  3. jest to uzasadnione zakresem planowanych nakładów oraz okresem niezbędnym do ich spłaty.

W PZP brak definicji świadczeń okresowych i świadczeń ciągłych, stąd niezbędne jest odniesienie się do regulacji Kodeksu cywilnego:

  • świadczenia okresowe: ich cechą jest cykliczna powtarzalność, w określonych odstępach czasu – przy czym każde z tych świadczeń jest odrębne, samoistne; jako przykład można podać umowę na cykliczne dostawy, np. materiałów biurowych czy też umowę na sprzątanie obiektów,
  • świadczenia ciągłe: to stałe zachowanie wykonawcy, bez możliwości wyróżnienia samodzielnych, odrębnych czynności; typowym przykładem tego typu umów są umowy na dostawę mediów czy też umowy prowadzenia rachunku bankowego.

Zgodnie z opinią Departamentu Prawnego UZP z dnia 3 lutego 2009 r.:

  • Świadczenie uważane jest za jednorazowe, jeżeli jego treść i rozmiar są oznaczone wyczerpująco wyłącznie przez wskazanie zachowania się dłużnika, do którego jest on obowiązany, bez odwoływania się do czynnika czasu. (…) Jeżeli świadczenie jednorazowe jest podzielne może być spełniane częściami np. cena kupna może być rozłożona na raty, dostawa towaru może być umówiona w mniejszych partiach i w oznaczonych odstępach czasu itp. Są to tzw. umowy o świadczenia sukcesywne (rozłożone na raty), które razem wzięte składają się na całe świadczenie jednorazowe.
  • W przypadku świadczeń ciągłych wyznacznikiem zarówno rozmiaru jak i treści świadczenia jest czas. Świadczenie ciągłe polega bowiem na określonym, stałym zachowaniu się dłużnika przez czas trwania stosunku prawnego. Z istoty rzeczy spełnienie takiego świadczenia musi więc trwać przez pewien czas. Świadczenie ciągłe ma to do siebie, że nie da się w nim wyodrębnić poszczególnych zachowań dłużnika, które mogłyby być potraktowane jako samoistne świadczenia albo partie świadczenia. (…) Dla uznania świadczenia za ciągłe wystarcza, jeżeli składa się ono z pewnych następujących po sobie zachowań dłużnika, które – mimo że oddzielone od siebie w czasie – tworzą razem funkcjonalną całość.
  • W przeciwieństwie do rat – świadczenie okresowe jest samodzielnym świadczeniem, a nie częścią jednego większego świadczenia, którego wielkość została oznaczona bez udziału czynnika czasu.

Przedmiot umowy na roboty budowlane dotyczy świadczenia jednorazowego, co oznacza, że umowa może być zawarta na okres dłuższy niż czteroletni, jeśli taki jest czas trwania realizacji inwestycji.

Co do zasady, w przypadku zamiaru zawarcia umowy na świadczenia okresowe lub ciągłe na czas dłuższy niż 4 lat, gdy wartość przedmiotu zamówienia przekracza tzw. progi unijne, Zamawiający zobowiązany jest zawiadomić o tym fakcie Prezesa UZP, chyba że dotyczy to umowy:

  1. kredytu (zgodnie z art. 69 ust. 1 Prawa bankowego) i pożyczki (art. 720 Kodeksu cywilnego);
  2. rachunku bankowego (art. 725 Kodeksu cywilnego), jeżeli okres umowy nie przekracza 5 lat;
  3. ubezpieczenia (zgodnie z art. 805 § 1 Kodeksu cywilnego oraz z ustawą z dnia 22 maja 2003 r, o działalności ubezpieczeniowej), jeżeli okres umowy nie przekracza 5 lat;
  4. o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (zgodnie z ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym).

W przypadku, gdy w wyniku postępowania ma być zawarta umowa długoterminowa, na czas dłuższy niż 12 miesięcy, ustawodawca przewidział w określonych sytuacjach obowiązek waloryzacji wynagrodzenia, o którym pisaliśmy już na Portalu, w artykule Waloryzacja wynagrodzenia w umowach długoterminowych.

Ustawa PZP określa szczególne sytuacje, w których zamawiający może zawrzeć umowę na czas nieoznaczony (art. 143 PZP) – dotyczą one następujących przedmiotów zamówienia:

  1. dostawy wody za pomocą sieci wodno-kanalizacyjnej lub odprowadzanie ścieków do takiej sieci;
  2. dostawy gazu z sieci gazowej;
  3. dostawy ciepła z sieci ciepłowniczej;
  4. dostawy licencji na oprogramowanie komputerowe.
  5. usług przesyłowych lub dystrybucyjnych energii elektrycznej lub gazu ziemnego.

W niektórych instytucjach nadal funkcjonują umowy zawarte na czas nieoznaczony, zawarte przed rokiem 1997 r. (w którym to nowelizacją ustawy o zamówieniach publicznych wprowadzono obowiązek zawierania umów na czas określony). Nie ma konieczności wypowiadania takich umów, pozostają one w mocy, jednak zgodnie z art. 4 ustawy o zmianie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o zamówieniach publicznych:

Umowy w sprawach zamówień publicznych zawarte przed dniem wejścia w życie ustawy pozostają w mocy, z tym że rozszerzenie ich zakresu przedmiotowego lub zmiana stron umowy nie są możliwe.

Powyższe oznacza jednak, że gdyby konieczne było wprowadzenie takiej zmiany do obowiązującej umowy, zamawiający musi zawrzeć ją na nowo, już przy uwzględnieniu obowiązujących wymogów dotyczących czasu trwania umowy zgodnie z PZP.

Autor: Katarzyna Dziąćko, Wawrzynowicz & Wspólnicy Sp.k.

Waloryzacja wynagrodzenia w umowach długoterminowych

Aktualności, Zamówienia w praktyce, , Możliwość komentowania Waloryzacja wynagrodzenia w umowach długoterminowych została wyłączona

Nowelizacja ustawy PZP z dnia 29 sierpnia 2014 r. przynosi bardzo ważną zmianę dotyczącą obowiązku przewidzenia waloryzacji wynagrodzenia dla umów długoterminowych.

W art. 142 PZP dodano nowy ust. 5, dotyczący umów zawartych na okres dłuższy niż 12 miesięcy (niezależnie od tego, czy jest to umowa na dostawy, usługi czy roboty budowlane, na świadczenia ciągłe czy też jednorazowe). Umowy takie mają zawierać postanowienia o zasadach waloryzacji wynagrodzenia w przypadku zmiany:

  • stawki podatku VAT,
  • wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę,
  • zasad podlegania ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu, lub też wysokości stawki składki na którekolwiek z tych ubezpieczeń.

Obowiązek waloryzowania umów długoterminowych istnieje tylko wówczas, jeżeli powyższe zmiany będą miały wpływ na koszty wykonania zamówienia przez wykonawcę.

Bardzo istotne są także przepisy przejściowe, dotyczące obowiązujących umów długoterminowych, zawartych przed wejściem w życie nowelizacji – a zatem uzdrawiające sytuację rynkową w odniesieniu do umów zawartych wcześniej. Każda ze stron takiej umowy (czyli w praktyce najczęściej wykonawca), w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie przepisów dokonujących powyższych zmian, może zwrócić się do drugiej strony o przeprowadzenie negocjacji w sprawie odpowiedniej zmiany wynagrodzenia.

Ważna jest tu jednak należyta staranność wykonawcy, aby przed upływem 30 dni od dnia wejścia w życie zmian zwrócił się skutecznie do zamawiającego o renegocjację umowy.

Nowelizacja ustawy PZP w powyższym zakresie jest korzystna dla wykonawców i stanowi kolejny krok, po zmianach w odniesieniu do podwykonawstwa (wprowadzonych nowelizacją ustawy PZP dnia 8 listopada 2013 r.), w kierunku poprawy sytuacji wykonawców, zwłaszcza w zakresie robót budowlanych. W świetle licznych zmian legislacyjnych zwiększa to znacznie bezpieczeństwo kontraktów, ogranicza problem upadłości na skutek niekorzystnych i nieelastycznych umów o zamówienie publiczne i zmniejsza ryzyko nieuczciwej konkurencji.

W powiązaniu z art. 29 w ust. 4 PZP, w którym wprowadzono możliwość określenia przez zamawiającego w opisie przedmiotu zamówienia wymagań dotyczących zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, regulacje te mogą prowadzić do zwiększenia zatrudnienia pracowników przy realizacji kontraktów na umowę o pracę i ograniczenie szarej strefy.

Autor: Katarzyna Dziąćko, Kancelaria Wawrzynowicz i Wspólnicy